DE ECONOMISCHE CONTROLEDIENST van het ministerie van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie lijkt regelmatig basisgoederen, voornamelijk aardappelen en uien, in beslag te nemen, omdat die boven de maximaal toegestane prijs worden verkocht. Sommige winkeliers maken op facturen belangrijke informatie onleesbaar of vermelden bij goederen op de schappen de prijs niet, waardoor klanten bij de kassa onaangenaam worden geconfronteerd met een prijs die ze niet hadden verwacht.
Volgens de publiciteitsdienst van het ministerie zullen goederen die in opdracht van het Openbaar Ministerie vrijdag in beslag zijn genomen aan sociale instanties worden geschonken. Deze soort ‘gebaren’ zouden niet nodig hoeven te zijn, wanneer de overheid de subsidie waarop die instellingen aanspraak maken, op tijd en volledig zou betalen. Dit gebeurt al jaren – sinds onder de vorige regering – niet meer. Dit is een overheid niet waardig.
Woordvoerder Arjun Hindori vreest verlies van werkgelegenheid in de sector en voorziet een rompslomp voor de consument
Zelfs mensen die een redelijk bedrag ontvangen, zijn niet in staat om op een behoorlijke manier in hun dagelijkse behoeften te voorzien. Hoe kan dan van sociale instellingen, die (grotendeels) afhankelijk zijn van subsidie en donaties van particulieren worden verwacht dat zij daartoe wel in staat zijn? Het heeft er veel van dat de regering ervan uit gaat dat deze instellingen al jaren weten te overleven en dat het hen dus best lukt de eindjes aan elkaar te knopen zonder subsidie. Maar zo moet het niet werken.
Met het werk dat sociale instellingen, zoals kinder- en seniorentehuizen, doen, nemen ze een belangrijk deel van het werk van de overheid over en alleen dat al vereist een gepaste vergoeding of zo u wil gepaste beloning. Blijven roepen dat er geen geld is gaat niet meer op. Immers, waar haalt de overheid dan het geld vandaan om groepen ambtenaren ‘ruimhartig’ tevreden te stellen zodra ze dreigen met actie of daadwerkelijk actie voeren. Ze voorkomt daarmee dat de mensen de straat op gaan. Kwetsbare jonge en oudere mensen in tehuizen kunnen dit niet en daar maakt de overheid misbruik van.
Het klinkt mogelijk als een cliché dat er in de kleinschalige goudsector veel geld te halen is, maar – laat het ronduit worden gezegd – de regering durft die sector niet aan te pakken, omdat zelfs belangrijke overheidsfunctionarissen grote belangen hebben in de goudsector. Ze laat liever kwetsbare mensen creperen dan zij die grof geld verdienen in de goudsector aan te pakken. Overigens, er zijn ook anderen bij wie belastinggeld te halen valt.
President Chandrikapersad Santokhi heeft beloofd dat in december de eerste levensbehoeften rechtstreeks – dus zonder de tussenhandel – zullen worden verkocht. Dit zou een verlaging van de kosten moeten betekenen. Maar het platform van levensmiddelen importeurs in Suriname ziet dit niet zitten. Woordvoerder Arun Hindori vreest verlies van werkgelegenheid in de sector en voorziet een rompslomp voor de consument. Er zouden lessen moeten zijn geleerd uit eerdere verkoopcentra, waarbij zaken uit de hand zijn gelopen. Aan de andere kant zal – als inderdaad de tussenhandel aanmerkelijk bijdraagt aan de prijsverhoging – dit niet langer mogen worden toegestaan.
