HET BERICHT HAALDE maar even de headlines deze week. Shalini Tawajoera, 17 jaar, liet het leven op 24 oktober nadat ze onwel werd op school. Zij en een paar andere kinderen werden onwel, nadat er met malathion werd gespoten om de Aedes aegypti-muskiet, die dengue kan veroorzaken, te bestrijden. Dat gebeurde op de avondmuloschool Latour 1, die op het terrein is gevestigd van de Caprino Alendy-muloschool.
Het is een zeer trieste zaak dat een jong kind, dat helemaal uit Para komt om naar school te gaan, de school in principe als een lijk verlaat. Maar wat de zaak nog triester maakt is het zeer gevoelloze ‘statement’ dat door het ministerie van Volksgezondheid wordt verspreid dat niet eens start met het betreuren van hetgeen er is gebeurd.
Een publiekelijk gebaar van medeleven was op zijn plaats geweest
Dat een mensenleven is komen te ontvallen, komt pas in alinea drie aan de orde. Eerst volgt de warrige conclusie dat het niet duidelijk is wat de exacte doodsoorzaak is van het meisje en dan volgt dat het wel vaststaat dat er verschillende factoren kunnen spelen die tot de dood van de scholier hebben geleid.
Beide zinnen sluiten elkaar uit: als het niet zeker is wat de doodsoorzaak is, dan kan niet worden gesteld dat het zeker is dat er verschillende factoren kunnen spelen. Beide kunnen, maar zonder onderzoek is niets zeker.
En het meest ongevoelige in de verklaring van Volksgezondheid: ‘Het denguevirus kan ook de dood tot gevolg hebben en de werkzaamheden van het BOG zijn nodig voor bescherming van de samenleving’. Dat kan worden geïnterpreteerd als ‘pech gehad, kan gebeuren, wij gaan gewoon door’.
Zeker de ‘ook’ in de zin spreekt boekdelen. Terwijl mag worden verwacht dat er een grondig onderzoek komt en pas wanneer duidelijk is wat de oorzaak is van de dood van het meisje, dat dan pas wordt bepaald hoe verder.
Ook het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur heeft publiekelijk geen enkele statement de deur doen uitgaan. Kinderen hebben recht op een veilige omgeving om naar school te gaan. En natuurlijk is OWC geen schuldige in deze, maar het is wel de instantie die verantwoordelijk is voor het wel en wee van scholen. Een publiekelijk gebaar van medeleven was op zijn plaats geweest.
Suriname wordt steeds meer een land waar er alleen aandacht is voor een selecte groep, die welgesteld, goed geïnformeerd en invloedrijk is. De rest moet het doen met deze soort vage verklaringen, die totaal geen blijk geven van empathie.
