VOOR WIE NOG twijfelde zou het intussen zonneklaar moeten zijn: de VHP van president Chandrikapersad Santokhi die tijdens de ‘eerste helft’ van zijn termijn rekening hield met de publieke opinie en dat van het parlement is verdwenen. In de plaats lijkt een partij te zijn gekomen die in deze ‘tweede helft’ met allerlei strategieën ervoor probeert te zorgen dat enge belangen zoveel mogelijk kunnen worden behartigd.
De president liet zich enige tijd geleden bijvoorbeeld ontvallen dat het debatteren in het parlement over grondconversie naar zijn mening te lang voortsudderde. Als democratisch gekozen president besloot hij grondconversie op een zeer ondemocratische wijze – via een staatsbesluit – te regelen. De president, die de afgelopen tijd maar weinig woord hield wanneer het gaat om zaken van algemeen belang, liet juist dat staatsbesluit heel snel opstellen.
Toch is het vooral de openlijke manier van doen die shockeert
Experts hadden hem namelijk geadviseerd dat hij als president grondconversie tot zeker 2.500 vierkante meter via een staatsbesluit mag regelen. Hoewel vele andere deskundigen het staatshoofd hebben aanbevolen dat iets als grondconversie niet via een staatsbesluit moet worden geregeld, maar via het parlement moet gaan, heeft hij niet naar hen geluisterd. Ook de adviezen van de Staatsraad sloeg de president in de wind. Die zouden ‘politiek gemotiveerd’ zijn.
Santokhi vergat voor even dat politiek het systeem is waardoor hij in het machtscentrum is gekomen. Zijn enorme haast lijkt ook ‘politiek’ gemotiveerd. Het laatste stukje geloofwaardigheid viel van het betoog van Santokhi af als boter van het hoofd van iemand die in de zon staat: de burger kan met grond met de titel erfpacht en grondhuur ook gewoon zakendoen. Dus de enorme zekerheid die de president belooft door grondconversie per staatsbesluit te regelen, is eigenlijk veel minder aan de orde.
Wat wel speelt is dat de diaspora tot nu toe geen grond kon kopen. Maar via allerlei sluiproutes in de wet hebben zij het voor elkaar kunnen krijgen om via stichtingen aan grond te komen. Die stichtingen mogen door het staatsbesluit van de president nu ook grond omzetten naar eigendom. Conclusie: de diasporagroep was de groep die moest worden geaccommodeerd en die zo zekerheid krijgt. De burger van Flora en Abrabroki, met wie de president zei zo begaan te zijn, heeft wel iets anders aan haar hoofd.
Opmerkelijk is ook de Grondconversie Unit om de omzetting sneller te helpen gaan. Wat is de haast, is de vraag? En de samenstelling van de unit doet ook de wenkbrauwen fronsen: een notaris, drie mensen namens het kabinet van de president en slechts één ambtenaar van het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer (GBB). Maar de keten is helemaal rond met een onderdirecteur op GBB die ook nog, als de vicepresident mag worden geloofd, een soort ‘super directeur’ is die alle stukken opeist.
Toch is het vooral de openlijke manier van doen die shockeert. Een meer democratische manier van handelen zou meer passen bij deze regering die te pas en te onpas de loftrompet afspeelt voor wat betreft de eigen democratische principes. Ze mag een toontje lager zingen.
