Meer geweld en soa’s onder sekswerkers door economische situatie
De nood druipt af van het bericht op de Facebookpagina van mediapersoonlijkheid Gail Eijk. ‘Kan iemand me helpen? Mijn ex heeft mij voor de tweede keer op brute wijze verkracht. Ik heb hechtingen gekregen en kan nu geen sekswerk doen. Hij is nu ingesloten, maar hij woont in de buurt waar mijn gezin en ik wonen. We moeten snel weg, maar ik heb nog SRD 3.000 nodig om de rest van de borg te betalen.’
Tekst en beeld Euritha Tjan A Way
De negatieve opmerkingen en reacties onder het bericht zijn een weergave van hoe naar sekswerk in Suriname wordt gekeken zegt Denise Carr van de Suriname Collection of Sex Workers (Sucos). Eijk geeft toe dat de vrouw geen concrete hulp heeft gehad. “Meestal krijg ik veel hulp voor deze soort cases”, zegt zij tegen de Ware Tijd.
Rekeningen betalen
“Mensen denken dat we op straat gaan om relaties of lekkere seks te hebben. Tuurlijk is dat niet zo. Wanneer we een klant zien, zien we de gelegenheid om onze rekeningen te betalen en onze kinderen naar school te sturen”, reageert Carr, oprichter van de Denise Carr Foundation die hulp biedt aan vrouwelijke, mannelijke en transgender sekswerkers, tegenover de Ware Tijd. “Sekswerk is werk, dat is het”, zegt ze.
Volgens haar nemen door de economisch slechte tijd de gezondheidssituatie en de economische weerbaarheid van deze groep af en het geweld neemt schrikbarend toe. “We can’t go into the street like before. We getting raped, robbed and we don’t get any help.”
Ze legt uit dat sekswerkers te maken hebben met huisbazen die de huur ongecontroleerd verhogen en hun kleren op straat gooien als ze niet betalen. Daarnaast worden ze misbruikt en gemolesteerd door deze huisbazen die hoe dan ook huur verwachten. “Veel van deze sekswerkers zijn illegaal in het land en kunnen niet gewoon naar de politie. Ze zijn bang dat ze het land worden uitgezet, dus ze zijn dubbel kwetsbaar”, legt zij de situatie uit.
Seks verkopen
Carr zegt ook dat de situatie verder gaat dan alleen de sekswerkers die bekend zijn. “Door de economische situatie in het land zijn er steeds meer vrouwen die seks verkopen voor een goed of dienst. Ze noemen zichzelf geen sekswerker, omdat ze niet op straat zijn of misschien niet veel partners hebben, maar zodra je seks aanbiedt voor geld of goed ben je sekswerker.”
Carr vindt het belangrijk dat deze groep zich bewust is van het risico dat ze neemt. “Veelal gebruiken ze geen condoom, want ze zien zichzelf als een soort vriendin of vriend, maar daar ligt het gevaar. De mannen of vrouwen die van hun diensten gebruikmaken komen ook op straat bij de groep die zichzelf wel als sekswerker ziet en gaan uiteindelijk weer thuis bij de partner. Dat is vooral nu een gevaarlijke situatie.”
Het gevaar is nu groter omdat het aantal hiv-besmettingen enorm toeneemt. “Toch nemen sekswerkers risico’s omdat mensen hoge rekeningen hebben en er meer wordt betaald voor onbeschermde seks.”
Toename ziektes
De DCF-voorzitter laat ook weten dat zowel syfilis als druiper toeneemt. “We zien dat mensen positief testen voor hiv, maar ook andere virussen in hun bloed hebben. De samenleving moet dat weten, want mensen moeten zich beschermen.”
Carr pleit voor meer hulp van de overheid. “We zijn allemaal op één grond: Suriname. En we hebben evenveel rechten als anderen die ook werken. We vragen niet dat er aparte hulp komt voor sekswerkers, maar wel dat ze ook gebruik mogen maken van de voorzieningen die voor iedereen gelden.”
Ze denkt daarbij aan programma’s om personen die te maken hebben met geweld of die geen onderdak hebben op te vangen. “De situatie wordt onhoudbaar en we moeten die niet onderschatten”, benadrukt Carr.
Prep en PEP
Begin oktober is Stichting Lobi begonnen met het verstrekken van de pre-exposure prophylaxis-medicijnen, de zogenaamde prep-middelen. Die kunnen, als cliënten therapietrouw zijn, voorkomen dat hiv-besmetting plaatsvindt. “We zijn daar blij mee, maar Sucos heeft tot nu toe niets gemerkt van een bewustwordingscampagne om meer uitleg te geven over deze medicijnen.”
Volgens Carr is er verwarring omdat wordt gedacht dat het gaat om de post-exposure prophylaxis (PEP). “De groep kent PEP van Frans-Guyana. Als ze daar risico hebben gelopen, kunnen ze de medicijn bij het ziekenhuis halen en innemen om te voorkomen dat ze hiv krijgen. De sekswerkers denken dat beide middelen hetzelfde zijn, maar dat is niet zo.” Volgens haar denken ze ook dat het voor alles werkt, dus dat je geen enkele soa krijg als je het gebruikt. “Maar ook dat is niet zo. Die informatie moet de straat ook bereiken.”
De Sucos ziet ook graag dat er een voorziening komt voor migrantensekswerkers. “Zij kunnen niet naar de dokter als er iets met ze is, want ze krijgen geen dokterskaart en kunnen geen verzekering betalen. Hun situatie is echt precair.” Carr hoopt op het decriminaliseren van sekswerkers, omdat het gewoon werk is.
