SERIEUS!? / Ivan Cairo
“Extreme armoede neemt toe…We’re now seeing more things we’re not used to”. “Dit maak ik bijna dagelijks mee. Ik roep om een crisisbeleid. Noodopvang zoals in NL. Had ik maar money en locatie”. Dit waren de afzonderlijke reacties van twee collega’s dinsdag nadat ik in onze appgroep had gedeeld wat ik een paar minuten tevoren had meegemaakt.
Ik reed in een straat in de buurt waar ik woon, Kwatta, en zag een bejaarde man vlak langs de straat zijn grote behoefte doen op de berm in het gras. Een man die waarschijnlijk mijn vaders leeftijd heeft. Ik schatte hem rond de 75 jaar oud. Dat tafereel heeft me zo aangegrepen dat ik een beetje van streek ben geraakt.
“Zijn we als samenleving al zo ver gevallen dat we niet meer bereid zijn te zorgen voor onze ouderen”
Ik was blij dat ik op dat moment m’n dochter nog niet in de auto had, want ik was op weg om haar van school af te halen. Wat zou ik moeten of kunnen antwoorden als ze vol onbegrip zou vragen waarom die opa in het gras, open en bloot, langs de straat poepte?
Ze zou me zeker vragen of hij geen huis had. Ik ben bijna 100 procent zeker dat hij wel een huis heeft. Althans dat hij bij mensen in de buurt woont of misschien alleen, want ik heb hem vaker gezien. Niet ver van het gebeurde, parkeerde ik m’n auto om op m’n dochter te wachten.
Allerlei vragen tolden door m’n hoofd. Heeft deze man geen toezicht van huisgenoten? Woont hij misschien alleen? Voor het geval hij met anderen inwoont en hij misschien aan dementie lijdt, waarom laten ze hem uit huis gaan? Beseffen ze het gevaar niet? Of hebben zijn eventuele huisgenoten het zo druk met leven of overleven dat ze deze seniorenburger aan zijn lot overlaten? Mocht het laatste het geval zijn, vroeg ik me af of we als samenleving al zo ver zijn gevallen dat we niet meer bereid zijn te zorgen voor onze ouderen. Ik zou mijn ouders nooit in een dergelijke situatie willen zien. Never!
Toen ik zo over het geval nadacht vroeg ik me af of dit soort excessen misschien gebeuren omdat families geen toegang hebben tot betaalbare, professionele bejaardenzorg en opvang en zich ook geen raad weten met de situatie. Wat is het beleid van de overheid op dit stuk? Is er wel beleid?
Ik geloof dat we als samenleving nu meer dan ooit moeten eisen van de overheid dat er een structurele verandering komt in het beleid ten aanzien van seniorenburgers. Ik weiger te geloven dat we allemaal zo in beslag worden genomen door onze eigen financiële en sociale zorgen dat we niet meer omkijken naar onze ouderen. Het minste wat we als samenleving kunnen doen, met de overheid voorop, is er voor zorgen dat deze speciale groep burgers in de nadagen van hun leven het zo gerieflijk mogelijk heeft. Is dat te veel gevraagd?
