De regio Palestina is sinds 7 oktober verwikkeld in een verschrikkelijke oorlog. En natuurlijk zijn daar de bloemen verwelkt en is de zon verdwenen, omdat de duisternis is gekomen. De jongeren kunnen niet zingen en de kinderen kunnen niet achteloos op straat spelen en de witte vredesduiven vliegen niet in de sombere lucht.
Tekst Isidoros Karderinis
Beeld groengent.be
En wie is verantwoordelijk voor deze tragedie? Is het de schuld van het Israëlische volk? Is het de schuld van het Palestijnse volk? Het is duidelijk: nee. Beide volkeren zijn onschuldig en goed. Israëli’s hebben recht op een eigen staat, maar dat geldt ook voor de Palestijnen: ze moeten een eigen stuk land met staatsstatus hebben.
Maar de politici, en vooral van de machtige Israëlische kant, hebben de afgelopen jaren niet de noodzakelijke juiste stappen gezet om dit brandende probleem in het Midden-Oosten op te lossen, wat heeft geleid tot de huidige tragische situatie. En wat zijn deze stappen? 75 jaar lang – sinds 1948, toen de staat Israël werd opgericht – heeft de Verenigde Naties een besluit genomen over de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat, maar dit is niet ten uitvoer gelegd. Destijds bezette Israël 52 procent van het gebied dat als ‘historisch Palestina’ werd bestempeld en in de resterende 48 procent werden de grenzen bepaald voor de Palestijnse staat die zou worden gecreëerd.
Oorlogen
En natuurlijk zijn mensen over de hele wereld onschuldig en goed. De mensen in elk land willen in overgrote meerderheid geen oorlog, ze willen geen moord, doden en misdaad. Ze willen leven in een omgeving die vredig, mooi en gelukkig is. Ze willen vrede. Ze willen elke dag glimlachen en dromen.
Alle mensen op deze wereld stellen doelen en proberen deze te bereiken, waardoor ze betekenis aan hun leven geven. Ze willen niet dat deze doelstellingen op gewelddadige, plotselinge en abrupte wijze worden onderbroken, zoals gebeurt wanneer een land in de greep van oorlog terechtkomt. Ze willen zich onder geen enkele omstandigheid maanden of zelfs jaren in deze verschrikking wentelen. Vaders en moeders willen hun kinderen zien vooruitgaan en hen trots maken. Ze willen niet de oorlog in gestuurd worden en op de meest gruwelijke manier vermoord worden.
Maar wie op deze planeet voert de oorlogen? Natuurlijk bevorderen de enorme economische machten die onze planeet domineren en door middel van oorlogen hun belangen, doeleinden en plannen. Ze voeden zich letterlijk met oorlogen en het maakt hen niet uit hoeveel duizenden of zelfs miljoenen er sterven. Natuurlijk spelen sommige politici die extreem nationalistische en imperialistische aspiraties plannen, promoten en proberen te implementeren ook een rol in de oorlogen.
En vandaag de dag zien we dat de mensheid is ondergedompeld in de waanzin van oorlog. De mensheid maakt vandaag de dag de meest kritieke fase van haar geschiedenis door, aangezien het letterlijk één stap is vóór de Derde Wereldoorlog, waarvan velen van ons de verwoestende gevolgen voor de menselijke beschaving niet meer zullen meemaken. En zoals Albert Einstein zei: “Als er een Derde Wereldoorlog komt, zal de vierde met wapenstokken plaatsvinden.”
Volk slachtoffer
Hoe dan ook, het volk is het slachtoffer. Zij betalen de oorlog met hun bloed. In het verleden zijn er volkeren geweest die door hun politici door meedogenloze propaganda, hersenspoeling en angstzaaierij op dit verderfelijke en tragische pad zijn gelokt. Typerend is het voorbeeld van het Duitse volk dat slachtoffer werd van het nazisme en de Goebeliaanse propaganda en zo een hefboom werd voor de uitroeiing van andere volkeren.
En natuurlijk worden de ziel en het hart van ieder goed en meelevend persoon gebroken door de tragische gebeurtenissen die vandaag de dag plaatsvinden in het Midden-Oosten, maar ook in Ukraïne en elders. Ieder goed mens kan niet anders dan huilen bij de afschuwelijke aanblik van mensen met afgehakte hoofden, armen en benen. Hij kan het niet laten om te huilen bij het beeld van misvormde en in bloed doordrenkte kinderen. Hij kan het niet laten om te huilen met de karavanen vluchtelingen die hun geliefde land verlaten met bommen boven hun hoofd. Hij kan niet anders dan tranen vergieten voor iedereen die verdwaald is, of hij nu gewapend is of een burger, of hij nu Palestijn is, of hij Israëlisch is, of hij Russisch is, of hij Ukraïens is, of van welke andere nationaliteit dan ook. Tenslotte zijn alle mensen, biologisch gezien, hetzelfde, we zijn uit dezelfde baarmoeder gekomen en hebben hetzelfde lot.
Alle mensen, en vooral degenen op sleutelposities van de politieke macht, en ik wil geloven dat er ook verstandige politici en politici zijn die enige politieke hoogte hebben, we moeten vechten om de genadeloze moorddadige oorlogen te stoppen, om de catastrofale Derde Wereldoorlog te vermijden. en om een nieuwe democratische wereld tot stand te brengen die gebaseerd zal zijn op samenwerking, wederzijds respect en het vreedzaam naast elkaar bestaan van alle staten en volkeren van de planeet.
Isidoros Karderinis werd in 1967 in Athene geboren. Hij is journalist, romanschrijver en dichter. Hij studeerde economie en voltooide een postdoctorale studie in toeristische economie. Zijn artikelen zijn gepubliceerd in kranten, tijdschriften en websites over de hele wereld. Zijn gedichten zijn vertaald in het Engels, Frans en Spaans en gepubliceerd in poëtische bloemlezingen, literaire tijdschriften en literaire krantencolumns. Hij heeft acht dichtbundels en drie romans gepubliceerd in Griekenland. Zijn boeken zijn vertaald en gepubliceerd in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Italië en Spanje.
