PRESIDENT CHANDRIKAPERSAD SANTOKHI denkt met een zwak excuus weg te komen van zijn reislust, die hem deze keer voert naar Saudi-Arabië. Daar wordt een Caricom-top gehouden, waar uiteraard overleg zal worden gehouden over onder meer de kwestie Israël-Palestina. De Communicatiedienst Suriname (CDS) bericht dat het staatshoofd “grondig en breed overleg” heeft gevoerd binnen de regering en het politieke veld over de vraag of hij onder de huidige omstandigheden moet vertrekken.
Wil de president zijn geweten in slaap sussen door “breed overleg” te voeren met het politieke veld? Nuchter beredeneerd gaat het buiten het voorstellingsvermogen dat ‘het politieke veld’ het licht op groen heeft gezet voor vertrek van het staatshoofd. Hoe valt dat te rijmen met de vakbondsacties die gaande zijn om de aangepaste BTW-wet principieel terug te draaien. Gelet op de mobilisatiekracht door een deel van de vakbeweging zou het als onlogisch worden beschouwd dat er geen verzet is gepleegd tegen het vertrek van het staatshoofd.
De president bespeelt vervolgens een gevoelige snaar door in zijn ijver de reis te rechtvaardigen zaken aan te halen die daarmee niets te maken hebben
De Caricom vergaat echt niet als de Surinaamse president er niet bij is. Trouwens, de Surinaamse regering heeft zich al – op verzoek van Israël – uitgesproken over de oorlog in het Midden-Oosten. Op het soortgelijke Palestijnse verzoek werd niet gereageerd. De Palestijnse gemeenschap in Suriname, moslim organisaties en hun medestanders hebben op 3 november verenigd in ‘Platform gerechtigheid Palestina’ in Paramaribo een stille loop gehouden om aandacht van de regering te vragen voor de oorlog tussen Israël en Palestina.
Santokhi zegt zich bewust te zijn van de belangrijke ontwikkelingen in het land, waaronder de acties van de vakbonden. Hij zegt mandaat te hebben geven aan clusterministers om met de vakbeweging te praten. Hoeveel is dit mandaat waard? Het staatshoofd zelf heeft zich niet aan zijn afspraken gehouden. Trouwens, dat is ook af te leiden aan de vakbondsacties, omdat de aangepaste BTW blijft gehandhaafd. Besluiten worden aangehouden, in heroverweging genomen of teruggedraaid, maar zorgwekkend is dat dezelfde besluiten te zijner tijd uit de sluimerstand worden gehaald.
De president bespeelt vervolgens een gevoelige snaar door in zijn ijver de reis te rechtvaardigen zaken aan te halen die daarmee niets te maken hebben. Zo suggereert hij dat orde en rust zullen zijn gewaarborgd tijdens zijn afwezigheid en dat de gewapende machten noodzakelijke voorbereidingen hebben getroffen. Hiermee veronderstelt hij dat de acties niet vreedzaam zullen verlopen. Doordenkend is het beter het land niet te verlaten.
Opvallend is ook de oproep via CDS aan alle sectoren – overheid, bedrijfsleven en vakbeweging – om gezamenlijk bij te dragen aan herstel van de toekomst van Suriname. Echter, de kern van de zaak is dat de president op reis gaat in een periode van ernstige sociale onrust in het land.
